Venus én Mars

“Je kunt mij wel energiek noemen, geloof ik.”

Mars en Venus komen op typerende wijze samen in mijn kickboksen. Vanaf mijn negentiende deed ik dat enkele jaren bloedfanatiek. Nadat ik moeder was geworden ging dat een paar tandjes rustiger. Ik train nog steeds en geef dan ook alles, maar mijn lichaam mag ik iets meer ontzien. Ook draag ik geen bitje tijdens de trainingen. Ten eerste vind ik het niet prettig zitten, maar ik heb het niet nodig omdat ik niet op mijn hoofd geslagen wil worden. Dat is de schoonheidsverzorger in mij; van mijn gezicht blijven ze af. Daarom heb ik ook nooit wedstrijden gespeeld.

Maar er is nog veel meer: paardrijden, Strass-steentjes.nl, de financiële administratie van Vsee om er maar een paar te noemen. Ik word echt gelukkig van een schoenendoos waar een hele administratie in zit. Daar maak ik dan een structuur van. Een dag zou voor mij uit 36 uur moeten bestaan. In mijn twintiger jaren werkte ik 40 uur per week, ik had een relatie, ik volgde een HBO-studie in de avonduren, in de weekenden reed ik op een taxi en twee avonden in de week runde ik mijn eigen schoonheidssalon. Je kunt mij wel energiek noemen, geloof ik.

De keerzijde van deze veelheid aan passies en mijn gedrevenheid is dat het op den duur wel zijn tol gaat eisen. Ik merk dat ik niet meer vier dingen tegelijk op volle kracht kan doen. Daarom is het zaak dat ik dingen loslaat. Misschien is dat mijn voornaamste levensles. Voor Strass-steentjes.nl – wat echt mijn kindje is – heb ik recent extra personeel aangekomen. Toch blijft het moeilijk, want ik ben een enorme controlfreak. De dingen moeten wel bij voorkeur op mijn manier gaan.

Het loslaten is een ‘work in progress’. Toch hoef ik er niet over na te denken als het over mijn dochter en zoon gaat. De hele wereld kan afbranden, ik kan stoppen met Strass, met Vsee en met kickboksen. Mijn kinderen en mijn man zijn mijn alles. Míjn Venus én mijn Mars.